Η εφηβεία αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο της ζωής του ανθρώπου καθώς συντελούνται αλλαγές σε βιολογικό και ψυχολοσυναισθηματικό επίπεδο και είναι η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Οι αναπτυξιακές αλλαγές που αφήνουν πίσω την παιδικότητα συνοδεύουν νέους ρόλους, νέες αναζητήσεις και ο έφηβος προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του και αντιμετωπίζει για πρώτη φορά υπαρξιακά ζητήματα. Πολλές φορές, οι έφηβοι πλημμυρίζονται από σκέψεις, φόβους και ανασφάλειες, δυσκολευόμενοι να τα διαχειριστούν και αυτό με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Έχουν από τη μία την ανάγκη της γονικής ασφάλειας και από την άλλη αποζητούν την ανεξαρτησία τους, ενώ οι συνομήλικοι κι η αποδοχή από αυτούς γίνεται προτεραιότητά τους. Καλούνται λοιπόν γονείς και έφηβοι να αφομοιώσουν αυτές τις αλλαγές. Και όπως όλες οι αλλαγές, μπορεί να φέρουν αυξημένο άγχος και συναισθηματικές δυσκολίες κι όταν μιλάμε για εφήβους αυτό μπορεί να το βιώνουν με έναν επώδυνο τρόπο. Οι γονείς απευθύνονται στο γραφείο με πολλή ανησυχία για να μπορέσουν να αντιληφθούν τι αντιμετωπίζει το παιδί τους, και είναι πολύ σημαντικό να ορίσουμε τι προβληματίζει εκείνους και τι πραγματικά συμβαίνει. Τι ορίζουν με τα δικά τους μάτια ως πρόβλημα και τι προβληματίζει τον έφηβο μέσα από τα δικά του μάτια.
Οι έφηβοι συνήθως έρχονται κατόπιν απόφασης των γονιών τους και όχι με δική τους πρωτοβουλία, και είναι πολύ σημαντικό να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη μέσα στον θεραπευτικό χώρο ώστε να καλλιεργηθεί το κίνητρο και να εμπλακούν στην θεραπεία. Τα πιο συχνά αιτήματα που φέρουν στο γραφείο γονείς και έφηβοι είναι οι μη λειτουργικές συμπεριφορές στο σπίτι και στο σχολείο, το άγχος των εξετάσεων, φοβίες, χαμηλή επίδοση στο σχολείο, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, θλίψη και εθισμός στο διαδίκτυο. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία αποτελεί την κατάλληλη προσέγγιση ώστε τα δυσάρεστα συναισθήματα να εντοπιστούν, να επεξεργαστούν και να γίνουν διαχειρίσιμα στοχεύοντας την ομαλή ανάπτυξη του εφήβου και την ισορροπημένη συμπεριφορά. Η εμπλοκή των γονέων στη θεραπεία, η πληροφόρηση από εκείνους και η ενημέρωση τους τηρώντας το ευαίσθητο απόρρητο, είναι ένα από τα απαραίτητα κομμάτια στο θεραπευτικό πλάνο.