Είχα μια σχέση 6 μήνες με έναν άνθρωπο που έλεγε ότι ήθελε να κάνει οικογένεια. Εκείνος ήταν 38 ετών. Όταν το συζητήσαμε σοβαρά όμως, μου είπε ότι είχε  στο μυαλό του τον πατέρα του που τον έχασε πρόσφατα και όχι στη σχέση.

Εγώ ήμουν δίπλα του στην αρρώστια του πατέρα του, επί 2 μήνες, και στην κηδεία. Του πήγαινα φαγητό, τον έβλεπα μόνο στο νοσοκομείο  και  όταν έλεγα να φύγω για να μην τον πιέζω μου έλεγε ότι μ’ αγαπάει!

Επίσης ήταν πολύ τσιγκούνης. Αυτό μου το είχε πει και η μαμά του μεταξύ αστείου και σοβαρού. Όπως και το ότι ήταν  νευρικός και  κακομαθημένος. «Αν μπορείς να τα αντέξεις αυτά ok»! Η μάνα του μου είπε επίσης να αδυνατίσω, γιατί κατά τα άλλα είμαι όμορφη.  Μάλιστα, ο αδελφός του μου είχε πει ότι έχω μπλέξει και δεν το έχω καταλάβει!https://secure-ds.serving-sys.com/resources//PROD/html5/71474/20210218/1075732669/60425586498076726/index.html?versionId=iCtYS9I9G3Sab86LfEUyDnwax5LqztPT&v=_2_123_1_0&n=1&isPreview=false

Χωρίσαμε και έριξε τις ευθύνες σε μένα και μου είπε ότι δεν καταλαβαίνω την κατάσταση. Ο ίδιος του ο πατέρας όμως,  πριν φύγει, του ζήτησε να φτιάξει τη ζωή του γιατί θα έμενε μόνος του! Όταν του το χτύπησα αυτό και του είπα πάνω στην αγανάκτηση μου «Βρες τον πατέρα σου να κάνεις οικογένεια» , μου είπε να σβήσω το κινητό του, πως όλα τα συναισθήματα που είχε για μένα γκρεμίστηκαν και να μην κάνω τα ίδια λάθη στον επόμενο! Και ένα ξερό ευχαριστώ για ό,τι έκανα για εκείνον  και την οικογένεια του! Με διέλυσε….

Αγαπητή αναγνώστρια,

αν και δεν έχετε κάποιο αίτημα ξεκάθαρο ή ερώτημα, καταλαβαίνω την ανάγκη σας να μιλήσετε γι αυτό. Φαίνεται σαν να θέλετε να εκφράσετε την αγανάκτησή σας και το αίσθημα αδικίας που νιώθετε.

Είχατε τη σχέση που μας περιγράφετε για έξι μήνες, όμως τους δύο απ’ αυτούς τους μήνες ζούσατε στη σκιά ενός προβλήματος υγείας της οικογένειας και έπειτα του πένθους. Ουσιαστικά εκείνος σας μίλησε ξεκάθαρα και σας εξέφρασε αυτό που ένιωθε, ότι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο κατάληψη στη σκέψη του έκανε κατά βάση το πρόβλημά του και τίποτε άλλο, και εσάς αυτό σας στεναχωρούσε και δεν μπορούσατε να το δεχτείτε.

Ακόμη και το γεγονός ότι του λέγατε να φύγετε από τη σχέση, του δημιουργούσε από μόνο του πίεση. Του συμπαρασταθήκατε όπως μας περιγράφετε, όμως μη νιώθετε ότι αδικηθήκατε γι’ αυτό. Σκεφτείτε πως αυτό το κάνατε εσείς γιατί έτσι νιώθατε, πως συμπεριφερθήκατε έτσι χωρίς να περιμένετε κάποιο αντάλλαγμα από αυτό.

Τα λόγια που σας είπε η οικογένεια του είναι η οπτική που έχουν εκείνοι και αυτό που θα πρέπει να σας αφορά είναι τι γνώμη έχετε εσείς μέσα από τα δικά σας μάτια και όχι οι άλλοι.

Όταν του μιλούσατε για το αν θα προχωρήσει η σχέση σε γάμο, ήταν ενδεχομένως μια περίοδος πένθους για εκείνον και ήταν κάτι που δεν ήθελε να το συζητήσει σε πρώτο χρόνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η περίοδος πένθους κι η στεναχώρια που βιώνει κάποιος για την απώλεια ενός προσώπου διαφέρει χρονικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εάν θέλετε να ξαναπροσπαθήσετε κοιτάξτε να του δώσετε το χρόνο που επιθυμεί, για όσο διάστημα θεωρείτε εσείς ότι μπορείτε να διαθέσετε για τα δικά σας όρια.