Χώρισα με τη γυναίκα μου με την οποία έχω 20 χρόνια διαφορά. Έχουμε ένα παιδί από τον πρώτο άντρα της, που πέθανε σε δυστύχημα, και τον έχω από  2,5 χρονών. Έχουμε και ένα ακόμα κοριτσάκι, σπόρος αγάπης πιστεύω.

Έχουν γίνει λάθη και από τους δυο μας. Βέβαια, έπαιξε το ρόλο της και η οικονομική ανέχεια. Ταυτόχρονα, πέρσι της βγήκε η εφηβεία που δεν έζησε. Πολύ σκληρή ζωή πέρασε. Είναι από την Μολδαβία. Άρχισε να βγαίνει χωρίς έλεγχο και χωρίς να υπολογίζει τίποτα, ούτε τα παιδιά.

Έχω είχα/έχω προβλήματα με εφορία και είμαι φυγόποινος, λόγω της οικονομικής μου καταστροφής.  Εκείνη όμως πέρσι μόλις έπιασε δουλειά, αντί να βοηθήσει την οικογένειά μας προτίμησε να χωρίσουμε. Μάλλον έχει σχέση.https://secure-ds.serving-sys.com/resources//PROD/html5/71474/20210218/1075732669/60425586498076726/index.html?versionId=iCtYS9I9G3Sab86LfEUyDnwax5LqztPT&v=_2_123_1_0&n=1&isPreview=false

Ενώ κάναμε σχεδόν καθημερινά έρωτα, από τον Γενάρη που πέρασε και μπήκαμε στον χωρισμό δεν θέλει καν να την αγγίζω και έκανε, πιστεύω επίτηδες, σκηνές προκαλώντας με για να φέρει την αστυνομία και να φτάσει τα πράγματα στα άκρα.

Το αποτέλεσμα ήταν να φύγει από το σπίτι μας και να πάει τα παιδιά και η ίδια στους κουμπάρους μας. Τώρα έχω και τα δύο παιδιά στο σπίτι μέχρι να μπει στο δικό της. Διάλεξε να μείνει κοντά στο δικό μας με τα παιδιά για να μην υπάρχει «αναστάτωση» συνολική στα παιδιά!

Με κατηγορεί για όλα σε κάθε ευκαιρία. Δεν θέλω να χωρίσω και της το έχω δηλώσει, αλλά χωρίς πλέον να την διεκδικώ αφού μου έχει αποκλείσει κάθε τέτοια περίπτωση.

Μας οδήγησε σε οικονομική δυστοκία. Όταν ήμασταν μαζί, ίσα που βγαίναμε με 2 εισοδήματα. Τώρα όλα πρέπει να είναι επί 2 (2 ενοίκια, 2 κοινόχρηστα, 2 ΔΕΗ, 2 νερά κλπ). Δεν έχει καταλάβει σε τι σημείο μας έχει φέρει και από πάνω με θεωρεί υπεύθυνο για όλα. Έχω κάνει τα λάθη μου, όπως και εκείνη.

Προσπαθώ να ισορροπήσω με εργασιοθεραπεία, αλλά μου είναι δύσκολο να την ξεπεράσω και κυρίως τα όνειρα που έκανα για την οικογένειά μας.

Αγαπητέ αναγνώστη,

απ’ όσα μας περιγράφετε υπήρξε ένας χωρισμός όπου εσείς δεν τον επιλέξατε αλλά η σύζυγός σας και αυτό σας πλήγωσε. Παραδέχεστε πως έγιναν λάθη εκατέρωθεν, παρόλ’ αυτά εσείς είστε διατεθειμένος να προσπαθήσετε εκείνη όμως απ’ ότι φαίνεται όχι. Και ουσιαστικά αυτό θα πρέπει να δείτε ξεκάθαρα. Η πρώην σας επέλεξε έναν άλλο τρόπο ζωής και κυρίως αποφάσισε να τον ακολουθήσει μόνη της.

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το σεβαστείτε και να το αποδεχτείτε, διότι πάντα σεβόμαστε και δίνουμε την ελευθερία της επιλογής στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Φαντάζομαι και εσείς ο ίδιος δε θα επιθυμούσατε να βρίσκετε δίπλα σας μια  γυναίκα παρά τη θέλησή της και να είναι δυστυχισμένη και ούτε τα παιδιά σε μια οικογένεια θέλουν να βλέπουν δυστυχισμένους γονείς.

Σε αυτή τη φάση αυτό που θα σας πρότεινα είναι να επικεντρωθείτε στο να ανασυγκροτηθείτε, να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας, να του δώσετε το χρόνο να επουλώσει τις πληγές του, και να προχωρήσετε όταν νιώσετε έτοιμος χτίζοντας ξανά την προσωπική σας ζωή, ώστε να βλέπουν τα παιδιά σας έναν ευτυχισμένο και ισορροπημένο μπαμπά. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, παρά τις διαφορές που μπορεί να έχει το ζευγάρι, δε θα πρέπει να επηρεάζουν τη σχέση με τα παιδιά τους. Μπορεί να έληξε η σχέση σας, παραμένετε όμως γονείς και αυτό είναι που θα σας ενώνει από δω και στο εξής.

Αν αυτό κάποια στιγμή δείτε πως δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε καλό θα είναι να επισκεφτείτε είτε μόνος σας, είτε με την πρώην σύζυγό σας έναν ειδικό.